روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی
روانشناسی بالینی شاخه ای از روانشناسی است که به مراقبت های سلامتی رفتاری و روانی پیوسته و جامع در افراد و خانواده ها می پردازد. این شاخه از روانشناسی بر روی ارزیابی و درمان بیماری های روانی، ناهنجاری های رفتاری و مشکلات روانشناختی فعالیت می کند. آن ها به افراد کمک می کنند بر استرس، خشم و افسردگی خود غلبه کنند.
روانشناسی بالینی
حوزه فعالیت روانشناسان بالینی
روانشناسی بالینی شامل بررسی، تشخیص، درمان و پیشگیری از وقوع بیماری های روانی می شود. روانشناسان بالینی معمولا در مراکز مشاوره، بیمارستان ها، کلینیک ها و یا برای برخی افراد و گروه ها به طور خصوصی کار می کنند. آن ها همچنین در توانبخشی ها و برای بیماران دارای آرتریت، صدمات نخاعی و یا بیماری های مغزی فعالیت می کنند.
روانشناسی بالینی همچنین به افراد با مشکلات مختلفی اعم از طلاق و درگیر در حزن و اندوه ناشی از حوادث غم انگیز جهت کنار آمدن و پذیرفتن این مشکلات کمک می کنند. روانشناسان معمولا برای درمان از روان درمانی استفاده می کنند، استراتژی ای که به بیماران کمک می کند تا افکار و رفتار خود را جهت دستیابی به سلامتی کلی جسم و روحشان تغییر دهند.
پارامترهای مهم در روانشناسی بالینی
جمعیت ها
روانشناسی بالینی خدماتی را برای خانواده ها و افراد در تمام طول دوره کاری از تمام نژادها، فرهنگ ها و با پیشینه های اقتصادی متفاوت و همچنین گروه ها و سایر جوامع فراهم می آورند.
مشکلات
روانشناسان بالینی با مشکلات سلامتی روانی و رفتاری گوناگونی از جانب افراد مختلف در طول دوره فعالیت خود رو به رو می شوند، مانند:
- ناهنجاری های عقلی، احساسی، روانشناختی، اجتماعی و رفتاری
- ناتوانی ها
- اختلالات سازگاری جزئی و روان درمانی های شدید
روش ها
- ارزیابی: مصاحبه های تشخیصی، ارزیابی رفتار، انجام و تفسیر تست های روانشناسی
- مداخله: (سطوح اول، دوم و سوم) ارائه خدمات بالینی به خانواده ها، افراد و گروه ها
- مشاوره: عملکردهای حرفه ای درونی و بیرونی با دیگر سازمان ها و متخصصان سلامتی و رفتاری
- تحقیق: انجام تحقیقات تخصصی و بازنگری های مهم علمی، دانشی و روش های مربوط به روانشناسی بالینی
پارامترهای روانشناسی بالینی
چشم انداز های مهم نظری
رویکردهای روانشناسی
بر اساس تحقیقات صورت گرفته در تاریخچه روانشناسی بالینی، اطلاعات به دست آمده از این مورد حاکی از آن است که ذهن ناخودآگاه انسان نقشی حیاتی در رفتار او بازی می کند. روانشناسانی که از روش روان کاوی درمانی استفاده می کنند ممکن است از تکنیک هایی مانند انجام بررسی هایی برای فهمیدن اساس، پایه و محرک های ناخودآگاه فرد بهره ببرند.
دیدگاه رفتاری شناختی
روانشناسانی که از این دیدگاه استفاده می کنند به تداخلات افکار، رفتار و احساسات فرد توجه می کنند. درمان رفتاری شناختی بر تغییرات افکار و رفتار مرتبط با استرس های روانشناختی تمرکز می کند.
دیدگاه انسان گرایانه
این دیدگاه حالت جامع تری دارد و بر روی مسائلی مانند خود شکوفا کردن و مسائلی که به نوعی به خود انسان و درونشان مرتبط می شود متمرکز می شود.
چشم انداز نظری روانشناسی بالینی
ویژگی های یک روانشناس بالینی
- قدرت کلامی و مهارت های ارتباطی قوی: روانشناس بالینی باید توانایی برقراری ارتباط موثر با مراجعه کنندگان به شیوه ای حمایتگر و تاحد امکان ملایم را دارا باشد.
- مهارت های نوشتاری خوب: از آنجایی که نت برداری و نوشتن گزارشات بخش مهمی از نشان دادن نحوه پیشرفت بیمار با توجه به مدارک ضبط شده است، روانشناس باید مهارت خوبی در نوشتن داشته باشد.
- مهارت های تعیین هدف: هر فرد اهداف متفاوتی و زمان متفاوتی برای دستیابی به این این اهداف دارد. روانشناس بالینی باید بتواند بین واقعیت و این اهداف برای تنظیم و تعیین اهداف تعادل برقرار کند.
- استانداردها اخلاقی بالا: کاوش کردن احساسات عمیق و مشکل ترین سطوح روانشناختی افراد، آن ها را در موقعیت حساسی قرار می دهد. روانشناسان بایستی نسبت به تمامی مشکلات اخلاقی پیچیده ای که ایجاد می شود آگاه باشند و آن ها را محترم بشمارند.
- حد و مرزهای مشخص و واضح: روانشناس باید تا جایی که می تواند به بیمار نزدیک باشد بدون اینکه از حدود و مرز های احساسی و فیزیکی تعیین شده توسط استانداردهای حرفه ای و خود شخص بیمار/رواشناس گذر کند.
- توانایی تمرکز کردن: ارائه درمانی موثر نیازمند مشاهدات دقیق و توجه زیاد به تمامی جزئیات موجود است.
انتهایی
روانشناسی بالینی سال هاست که به وجود آمده و توانسته به افراد زیادی با موقعیت های مختلفی کمک کند. پس از مطالعه این مطلب اگر احساس کردید به روانشناس بالینی احتیاج دارید، کافیست به بهترین روانشناس تهران مراجعه کنید.